رمان تاریخی

کتاب تنهای بزرگ، رمانی نوشته ی کریستین هانا است که نخستین بار در سال 2018 چاپ شد. ارنت آلبرایت پس از تجربه ی آسیب های روحی شدید، از جنگ ویتنام به خانه بازمی گردد و تصمیم می گیرد خانواده اش را به آلاسکا منتقل کند. لنی سیزده ساله، دختر ارنت، که میان رابطه ی پراحساس و پرفراز و نشیب والدینش گیر افتاده، چاره ای جز پذیرش این شرایط جدید ندارد و امیدوار است این سرزمین جدید، آینده ای بهتر را برای خانواده اش رقم بزند.....

براي دنيل کرافورد شانزده ساله کالج نيوهمپشاير چيزي بيشتر ازيک برنامه‌ي تابستاني است- در واقع خط زندگي است. دن که در دبيرستان شخصي منفور بود، از پيدا کردن دوستاني در آخرين تابستانِ پيش از رفتن به دانشگاه، بسيار هيجان‌زده است؛ اما وقتي وارد برنامه مي‌شود، درمي‌يابد که خوابگاه تابستاني‌اش قبلاً يک آسايشگاه بوده است و فراتر از اين، آنجا را به‌عنوان تيمارستان مي‌شناسند؛

گذری به هند اثر نویسنده انگلیسی ای. ام. فورستر بهترین اثر نویسنده و یکی از برترین رمان های زبان انگلیسی است. این رمان خوشخوان حاصل تجارب شخصی نویسنده در سفر به کشور هند است. زمان داستان سال‌های بین دو جنگ جهانی است و هند در این دوران هنوز مستعمره‌ی انگلستان است. ماجرای رمان،  داستان  زندگی مرد جوان هندی مسلمانی به اسم عزیز است که پزشکی فارق التحصیل از انگلستان بوده و در بیمارستانی تحت سرپرستی ‌یک پزشک نظامی انگلیسی خدمت می کند. عزیز که همسرش را از دست داده صاحب سه فرزند است در شهر چاندراپور زندگی مي‌کند. دکتر عزيز شخصيت فروتني دارد و به راحتي با ديگران دوست مي‌شود و بيش از منطق بر احساس خود تکيه مي‌کند. اما با این حال از دام دردسر دور نمی ماند و زنی ادعا مي‌کند که عزيز به او تجاوز کرده و .... 

هرمان هسه در زیستنامه‌ی کوتاهش می‌نویسد: «من فرزند پدر و مادری پارسا بودم و آن‌ها را بسیار دوست می‌داشتم. البته بیش‌تر دوستشان می‌داشتم اگر به آن زودی مرا با فرمان‌های دهگانه‌ی کتاب مقدس آشنا نمی‌کردند. افسوس که این احکام گرچه فرمان‌های پروردگارند، همیشه بر من اثری شوم داشته‌اند...

گتسبی فرزند فقر است، لکن برتری‌جو و جاه‌طلب؛ دست‌اندرکار اموری است که بوی خوش مشروعیت از آن به مشام نمی‌رسد و این بوی ناخوش پس از مرگ او تندتر مشام را می‌آزارد. و جردن بیکر، بانوی دیگر قصه، گلف‌بازی است که گاه برای پیروزی بر رقیب از نیرنگ باختن دریغ ندارد و از دروغ گفتن هر چند بی‌ضرر، بیمی به دل راه نمی‌دهد. رمان از زاویه دید اول شخص یا دانای کل روایت می‌شود که این شیوه روایی جذابیتهای خاص خود را دارد. راوی مردی سی ساله است که برخوردار از پاره‌یی صفات انسانی است که در جای جای رمان نمود می‌کند بالاخص آنگاه که گتسبی می‌میرد، بی‌هیچ یار و یاوری و راوی می‌کوشد تا برای متوفی کسب آبرو کند و نویسنده در این بخش چه نیکو طبیعت انسان‌ها را بازمی‌نمایاند.

 عزیزترینم و تنها عشقم. پای حرفم هستم. به این نتیجه رسیدم که تنها راه پیش روی ما اینه که یکی از ما تصمیم بزرگی بگیره. من به اندازه ی تو قوی نیستم. وقتی اولین بار تو رو دیدم، به نظرم خیلی شکننده اومدی؛ کسی که باید ازش مراقبت کنم. ولی متوجه شدم کاملا در اشتباه بودم. تو یه زن قوی هستی، کسی که می تونه یه زندگی با چنین عشقی رو تحمل کنه و این واقعیت رو که ما هرگز برای این زندگی حقی نداریم. بدون که قلبم و همه ی امیدم در دستان توست.

لینا مانند تمام دخترهای پازنده ساله لیتوانی 1941 به خاطر زیبایی و دلربایی اش مدام پسران را به خود جذب می کند، عاشق می شود و زندگی سرشار از شادمانی را تجربه می کند. یک شب افسران شوروی به خانه شان نفوذ می کنند، خانواده ای که همیشه در آرامش و آسایش بوده را از هم متلاشی می کنند. افسران شوروی لینا به همراه برادر و مادرش را از پدرشان جدا کرده و به سمت شمال می برند تا انها را به سردترین کمپ کارگری در سیبری واگذار کنند. در این کمپ همه به دستور استالین باید برای زندگی خود مبارزه کنند و سخت ترین شرایط زندگی را از سر بگذرانند.

در یک بعدازظهر بارانی، زنی سر زده نزد یک جراح می رود و به او می گوید که قصد دارد بچه اش را سقط کند. او فقط نوزده سال دارد و هنوز هم ازدواج نکرده است. اما اتفاقی که آن بعدازظهر رخ می دهد، کل زندگی اش را دگرگون می سازد.

کتاب خال‌کوب آشویتس اثر هدر موریس، روایتیست عاشقانه از پایبندی لالی و گیتا به عشقشان در دورانی آکنده از اندوه و وحشت. این اثر داستان زندگی لالی سوکولوف، یکی از هزاران زندانی در اردوگاه آشویتس را در بحبوحه جنگ جهانی دوم بیان می‌کند که وظیفه خالکوبی شماره بر ساعد تازه واردان به اردوگاه به او سپرده شده بود.

خیلی وقت پیش بود.به دلم افتاد رمانی بنویسم.ملت عشق.جرئت نکردم بنویسمش.زبانم لال شد.نوک قلمم کور.کفش آهنی پایم کردم.دنیا را گشتم.آدم هایی شناختم.قصه هایی جمع کردم.چندین بهار از آن بهار گذشته.کفش های آهنی سوراخ شده؛من اما هنوز خامم،هنوز هم در عشق همچو کودکان ناشی... مولانا خودش را ((خاموش))می نامید؛یعنی ساکت.