رمان ترسناک

ارواح ساکن در هتل اورلوک همچنان دست از سر دن برنداشته اند و او دهه هاست که می خواهد از شر ناامیدی، اعتیاد و خشونتی که از پدرش به ارث برده، خلاص شود. او سرانجام به شهری در نیوهمپشایر می رود، به انجمن الکلی های بی نام و نشان می پیوندد و شغلی در خانه ی سالمندان پیدا می کند؛ دن در این آسایشگاه، از باقی مانده ی قدرت «درخشش» خود استفاده می کند تا لحظات نهاییِ آرامی را برای افراد در حال مرگ بسازد. روزی دن با دختری به نام آبرا استون ملاقات می کند. آبرا صاحب قویترین درخششی است که تا به حال دیده شده و همین قدرت اوست که دن را به میانه ی نبردی برای نجات روح و جسم آبرا می کشاند. رمان دکتر اسلیپ، نبردی بزرگ میان نیروهای خیر و شر را به تصویر می کشد و بدون شک، طرفداران پرتعداد و دوآتشه ی رمان و فیلم «درخشش» را به وجد می آورد.

سه پسر - دو نفر سیزده ساله و یکی چهارده ساله که به تازگی سبیل پشت لبشان سبز شده بود - عادت داشتند وحشیانه بدوند. در این محلۀ شهر، بچه‌ها خیلی زود بزرگ می‌شوند. شب دیر به خانه می‌آیند. از آن بچه‌هایی نیستند که پشت رایانه بنشینند، تکالیف انجام بدهند و زود به رختخواب بروند. بیرون پرسه می‌زنند، دنبال دردسر هستند. خب! به نظر می‌آید که دردسر هم پیدا کردند...

من به راستی خیلی خسته ام. خسته از دردی که می شنوم و احساس می کنم.خسته از سرگردانی برروی جاده ها،تنها همچون سینه سرخی درباران،هرگزیار غاری نداشته ام که زندگی ام را بی وقفه در کنارش ادامه دهم،هرگز یار غاری نداشته ام که به من بگوید،ما از کجا آمده ایم،آمدن بهر چه بوده،وبه کجا می رویم.من خسته ام،خسته از آدم هایی که بایکدیگر بد رفتاری می کنند.تمام این چیزها مثل خرده های شیشه درون سرم جرینگ جرینگ می کنند.من خسته ام.خسته از تمام دفعاتی که قصد کمک داشته ام،اما موفق نشدم.خسته از سرگردانی در تاریکی.بیش از هرچیز،خسته از درد و رنج بسیاربسیارفراوان،اگر قدرت داشتم،به درد ورنج خاتمه می دادم اما چنین قدرتی ندارم.انسان ها به دلیل عشق شان به یکدیگر کشته می شوند،به دلیل عشق شان به یکدیگر.هرروز همین اتفاق می افتد.درهمه جای دنیا