در نهایت از نظر ایبسن،تراژدی،واقعی ترین زندگی است که وجود دارد.بقیه زندگی،نمایشی بیش نیست.اگرچه تراژدی نیز نمایش است!از این نظر،تنها نورا است که واقعا وجود دارد بقیه عروسک های این عروسک خانه هستند. نیچه را به دوستدارانش توصیه میکند که به راه خویش بروند آن گاه به معنی واقعی دوستدار او خواهند بود،نورا نیز به راه خویش میرود تا خود راه به طور کامل بگستراند.در اینجا کی یر کگور و نیچه به هم نزدیک میشوند و «فرد»را در چهره نورا به نمایش میگذراند.در چهره یک«اقلیت»و یا «گناهکار»که اتوریته رسمی را پس میزند.

آفرد، شخصیت اصلی رمان سرگذشت ندیمه و ندیمه ای در جمهوری گیلیاد است. او در طول روز اجازه دارد یک بار خانه ی فرمانده را ترک کند و پیاده به خواربارفروشی هایی برود که در تابلوهایشان به جای به کار بردن کلمات، از تصاویر استفاده شده است چرا که زنان، دیگر اجازه ی خواندن را ندارند. او مجبور است که ماهی یک بار با فرمانده همبستر شده و دعا کند که از او بچه دار شود، چرا که در دوره ی افول زاد و ولد، آفرد و سایر ندیمه های همانند او زمانی ارزش پیدا می کنند که قابلیت باروری داشته باشند. آفرد سال های پیشین را به یاد می آورد: هنگامی که در کنار همسرش، لوک، زندگی خوب و عاشقانه ای را می گذراند؛ هنگامی که با دخترش بازی و از او مراقبت می کرد، هنگامی که شغلی داشت و پول خودش را درمی آورد و می توانست از دانش و سواد بهره گیرد. اما اتفاقات به شکلی رقم خورده اند که همه ی این سال های خوب به خاطراتی مبهم و در حال فراموشی تبدیل شده اند ...

«بار هستی» اثر میلان کوندرا،نویسنده ی چک،تفکر و کاوش درباره ی زندگی انسان و فاجعه ی تنهایی او در جهان است... چگونه بار هستی را به دوش می کشیم؟آیا «سنگینی» بار هول انگیز و «سبکی»آن دلپذیر است؟...