با آتش گرفتن خانه ی خانواده ی ریچاردسون ها Richardson ، داستان آغاز می شود. طبق گفته ی سه فرزند بزرگ خانواده، این آتش سوزی با اشتباه دختر کوچک خانواده صورت گرفته است. البته در ادامه حادثه ی آتش سوزی تبدیل به موضوع حاشیه ای می‌شود و موضوع اصلی داستان، به ندرت برای خواننده آشکار می شود.

پینوکیو از همان روز اولی که پدر ژپتو او را خلق کرد، شیطون و بازیگوش بود. این عروسک کوچولو به جای رفتن به مدرسه یا یاد گرفتن یک حرفه، فقط دوست داشت بخورد، بخوابد و بازی کند. اما با گذشت زمان، مشکلات پینوکیو درست مثل دماغش در زمان هایی که دروغ می گفت، بزرگ و بزرگتر شد. حتی بدتر از این ها، این عروسک کوچولو به زندان افتاد، به یک الاغ تبدیل شد و حتی در شکم کوسه ای بسیار بزرگ اسیر شد. کتاب پینوکیو، رمانی بی نهایت بامزه و پرماجرا است که به شکلی جادویی موفق شده که برای بیش از صد سال، مخاطبین کودک و نوجوان را شیفته و مجذوب دنیای فراموش نشدنی خود سازد. این رمان، در زمره ی جاودانه ترین آثار ادبی کل تاریخ قرار می گیرد.

 در یک نیمروز تابستان سال 1862 چارلز لوتویج داجسن استاد ریاضیات دانشگاه آکسفورد که دنیا او را به نام لوییس کارول می شناسد. وقت قایق سواری با سه دختربچه که اسم یکی از آنها آلیس بود قصه ای فی البداهه تعریف کرد و چند روز بعد در دفتر خاطراتش نوشت: تمام دیشب بیدار ماندم و لاطائلاتی را نوشتم که آن روز برای آلیس و دو خواهرش سرهم کردم. این لاطائلات بعدها تبدیل شد به یکی از مهم ترین آثار ادبی دنیا که هرچند در ظاهر قصه ای برای کودکان است به قول ویرجینیا وولف: آلیس کتابی برای کودکان نیست. کتابی است که در آن همه ی ما به دنیای کودکی باز می گردیم. لوییس کارول کاری کرد که هیچ کس موفق به انجامش نشده بود. به دنیای کودکی برگشت و از نو خلقش کرد.