1Q84 by Haruki Murakami
کتاب 1Q84 یکی از آثار پرفروش هاروکی موراکامی است که در سال‌های 2009 و 2010 در عرض یک ماه بیش از یک میلیون جلد از آن به فروش رفت. این رمان سفری متافیزیکی است؛ برای کشف هویت، قدرت و حقیقت از پشت لنز‌های گذشته‌ای که تغییر داده شده است.
کتاب حاضر جلد اول از مجموعۀ سه جلدی رمان 1Q84، داستان دختری است که قصد انتقام دارد؛ از همه مردانی که زنان خود و دیگران را مورد آزار و اذیت قرار می‌دهند. این دختر با کمک بیوه‌زنی که دخترش مورد آزار و اذیت قرار گرفته، درصدد قتل است!
دختر نوجوانی که به طرز نگران کننده‌ای ساکت است، دنیای ادبیاتِ رمز آمیزِ ژاپن را شیفته‌ی اولین نوشته‌اش می‌کند. در واقع دخترک در دوره ابتدایی با پسری همکلاس بوده که از همان دوره کودکی عشقی نسبت به او داشته و در نهایت با تلاش‌های بسیار زیاد این دختر و پسر دوباره یکدیگر را می‌یابند و ... در کنار این داستان، هاروکی موراکامی (Haruki Murakami) به بررسی نهادها و سازمان‌های مخفی که در جامعه ژاپن وجود دارند و با دولت مبارزه می‌کنند می‌پردازد.
1Q84، رمان پیچیده‌ای است که به صورت سورئال روایت شده، در این رمان حوادثی در گذشته و حال از زبان شخصیت‌هایش بیان می‌شود. موضوع اصلی این رمان جنایت، تاریخ، مذهب، وابستگی‌های خانوادگی و عشق است. اگر کسی بخواهد از فرهنگ جامعه معاصر ژاپن، آگاه شود، خواندن این کتاب برایش الزامی است.
رمان با آئومامه آغاز می‌شود. او در ابتدای رمان تاکسی گرفته و هنگامی که تاکسی در ترافیک می‌ماند از یک راه خروجی اضطراری، برای یک ملاقات مهم استفاده می‌کند، سپس به یک هتل می‌رود و خود را کارمند هتل جا می‌زند و بدون گذاشتن ردپایی، یکی از مهمانان هتل را به قتل می‌رساند، طوری که کارآگاهان تصور می‌کنند که مقتول به مرگ طبیعی مرده است.
مردهایی را که آئومامه گهگاه با درفشی مخصوص به قتل می‌رساند، دست به خشونت خانگی می‌زنند و شما درمی‌یابد که او به یک معنا مأمور اجرای عدالت الهی است. این خشونت خانگی در سراسر رمان بر شخصیت‌های مرد و زن سایه می‌افکند و یک خط اساسی انحطاط و شرارت در رمان است. عشق حقیقی، که هم آئومامه و هم رمان به آن عقیده دارد، یا دست کم در مورد او و تنگو به ما یادآوری می‌کند، در برابر این انحطاط قرار دارد.
آنچه در 1Q84 مجذوب‌کننده است، دو سویگی آن درباره‌ی "منطق واقعیت" و تمایل آن به فرو بردن خواننده در "قدرت عظیم‌تر" بی‌منطقی غیر واقعی است که مزیت شور انقلابی و اصلاح‌طلبی را در خود دارد. ناواقعگرایی آنچه که داریم، یا روزنامه‌ها می‌گویند داریم، همچون چیزهایی ناخوشایند، بیزار کننده و بی‌دوام طرد می‌کند و بدیل خود را عَرضه می‌دارد. در درون خرده‌فرهنگ‌هایی که ایجاد می‌کند، به همه‌ی پرسش‌ها پاسخ می‌دهد. خیال‌بافی‌ها به عمل گذاشته می‌شود. زیبایی چون مقوله‌ای زیر و زبر می‌شود. اشیای روزمره خواص جادویی به خود می‌گیرد و مانند بت به خدمت گرفته می‌شود.
موراکامی به خوبی می‌داند که خود داستان را می‌توان همچون دنیای آینه به خدمت گرفت. می‌تواند هم ناواقعگرایی را برانگیزد و به یاریش بشتابد و هم انکارش کند! اجزای سازنده این رمان جدید نیستند؛ آن‌ها مفصل و دقیقند. توصیفات که شاید به نظرتان بی‌اهمیت بیاید از موسیقی، ادبیات تا آماده‌سازی غذا، رشته‌های روایی خیالی را به خوبی به هم متصل می‌کنند. او به گونه‌ای به توصیف دنیاهای موازی، زنان قاتل و ارواح می‌پردازد که انگار همه آن‌ها واقعی‌اند!
در بخشی از کتاب 1Q84 می‌خوانیم:
اولین خاطره‌ی تنگو از زمانی بود که یک سال و نیم داشت. مادرش را به حال نامناسب دیده بود... . بچه‌ی توی تخت نوزاد در آن نزدیکی احتمالاً خودش بود. به‌عنوان سوم‌شخص ناظر این صحنه بود. شاید آن بچه برادر دوقلویش بوده. نه، امکان ندارد. همان تنگوی یک سال و نیمه بود. به طور شهودی می‌دانست. بچه خواب بود، چشم‌هایش بسته بود، نفس‌های کوتاهش عمیق و منظم بود. این صحنه‌ی ده‌ثانیه‌یی زنده، اولین خاطره‌اش در زندگی، از دیوار خودآگاه او صعود می‌کرد. نه چیزی پیش از آن بود، نه پس از آن. تک و تنها قد برافراشته بود، مثل منار کلیسای شهری سیل‌زده که از آب گل‌آلود بیرون بزند.
تنگو از این و آن می‌پرسید که اولین خاطره را از چه سنی به یاد دارند. برای بیشترشان بین پنج و شش‌سالگی بود. دیگر کمِ کمش سه‌سالگی بود. بچه باید دست‌کم به سه‌سالگی برسد تا صحنه‌ی دور و برش را با درجه‌ای از عقلانیت بسنجد. پیش از این مرحله همه چیز به صورت غیرقابل درکی آشفته است. جهان مثل شیربرنج وارفته است، نه چارچوبی دارد و نه دستاویزی. صحنه‌ها از پیش دریچه‌ی چشم ما می‌گذرد، بی‌آنکه نشانی بر مغز بگذارد.
پیداست برای بچه‌ای یک سال و نیمه درک صحنه‌ی بالا مشکل است. تا اینجا برو برگرد ندارد. پس اگر این خاطره‌ی تنگو اصالت داشت، این صحنه لابد به صورت تصویر خالص فارغ از داوری در شبکیه‌ی او ثبت شده همان‌طور که دوربین اشیا را خودبه‌خود به صورت آمیزه‌ی سایه روشن روی فیلم ضبط می‌کند. به مرور زمان که ضمیرش به پختگی رسید، این تصویر ثابت موجود در ناخودآگاه ذره‌ذره تحلیل شد و معنای لازم را به خود گرفت. اما آیا چنین چیزی ممکن است؟ آیا مغز بچه قابلیت حفظ تصاویر را به این نحو دارد؟
یا شاید این فقط خاطره‌ی اشتباهی تنگو باشد؟ آیا این خاطره به هر دلیل و قصدی فقط زاییده‌ی تخیلش بود؟ تنگو خیلی به امکان ساختگی بودن این خاطره فکر کرده و به نتیجه رسیده بود که احتمال ندارد. زنده‌تر و قوی‌تر از آن بود که ساختگی باشد. نور، بوها و ضربان قلبش بی‌نهایت واقعی حس می‌شد، نه قلابی. به‌علاوه اگر فرض را بر واقعی بودن این صحنه می‌گذاشت، بسیاری چیزها چه از لحاظ منطقی و چه احساسی قابل توضیح بود.
1Q84 by Haruki Murakami
| کتاب | |
|---|---|
| تعداد صفحه: | 812 |
| زبان کتاب: | انگلیسی |
| شابک/ISBN: | 9780307476463 |
| قطع: | رقعی |
| ناشر: | Vintahe |
| نوع جلد: | شومیز |
| نوع کاغذ : | بالک |
| نویسنده/نویسندگان: | Haruki Murakami |
| ژانر : | داستانی |
نظرات کاربران درباره 1Q84 by Haruki Murakami
نظری در مورد این محصول توسط کاربران ارسال نگردیده است.
اولین نفری باشید که در مورد 1Q84 by Haruki Murakami نظر می دهد.
