روزنامه نگار و نویسنده­ی آمریکایی، رمان­های متعددی نوشته که بیشتر­شان در سینما مورد اقتباس قرار گرفته­اند فیلم «انجمن شاعران مرده» سال 1989 به کارگردانی پیتر ویر و پیش از چاپ رمان آن ساخته شد و جایزه­ی بهترین فیلم مراسم اسکار آن سال را به خود اختصاص داد. تام شولمن جایزه­ی بهترین فیلم­نامه را به دست آورد و فیلم در دو بخش بهترین بازیگر مرد (رابین ویلیامز) و بهترین کارگردانی نامزد دریافت جایزه شد. «به خاطر این که روزی غذای کرم­ها خواهیم شد. چون شماری محدود از بهار و تابستان و پاییز را تجربه خواهیمکرد. باورش سخت است اما روزی از نفس خواهیم افتاد. تن­مان سرد خواهد شد. و خواهیم مرد به چهره این مردهای جوان نگاه کنید. آیا چشمان­شان مثل شما پر از امید نیست؟ حالا بگویید این امیدها و لبخندها کجا رفته­اند؟ حالا هرکدام. غذاهای گل نرگس شده­اند! به زمزمه­شان از پشت قاب عکس­ها گوش کنید که از ورای گذشته با شما حرف می­زنند.» دم را غنیمت بشمار. زندگی­ان را فوق­العاده کن... . 

کتاب استیو جابز بر اساس بیش از چهل مصاحبه در طول دو سال با اعضای خانواده، دوستان، دشمنان، رقیبان، همکاران و خود استیو جابز به وجود آمده است. والتر ایساکسون در این کتاب، داستان زندگی پرفراز و نشیب و پرتنش یکی از خلاق ترین و باهوش ترین کارآفرینان عصر حاضر را به تصویر کشیده است. اگرچه خود جابز در خلق این کتاب همکاری داشته، هیچ دخالتی در متن کتاب از طرف او صورت نگرفته و تمامی مطالب بدون هیچ تغییری در این اثر گنجانده شده اند. او در خلق این کتاب، هیچ مطلبی را خط قرمز خود نمی دانست و اطرافیانش را نیز تشویق می کرد که مطالب را صادقانه بیان کنند. خود او هم البته صحبت های رک و بعضا بی رحمانه ای درباره ی همکاران و رقیبانش داشته است.

 شاید راز ماندگاری این اثر، که هم اکنون یکی از آثار کلاسیک ادبیات انگلیس محسوب می شود، وجود پیوند ناپیدای زمان، مکان و حوادث داستان است. سی.اس.لوئیس در سال 1898 به دنیا آمد. او نویسنده ی سه گانه ی معروف ارباب حلقه ها، بود. لوئیس علاقه مند به داستان های پریان و افسانه های کهن بود و قصه های مشهور او شیر، ساحره و کمد لباس است. در بخشی از داستان "درِ عوضی" آمده: " او در یكی از خانه هایی زندگی می كرد كه كنار هم قطار شده و همه به هم چسبیده بودند. ... صورت پسرك غریبه خیلی چرك بود. اگر اول دست هایش را به خاك می مالید و آنها را به صورتش می كشید، ‌بعد گریه ی مفصلی می كرد و بعد هم با همان دست ها صورتش را پاك می كرد، باز هم به آن چركی نمی شد. راستش انگار همین كار را هم كرده بود... "